Η νέα γεωγραφία της Ευρώπης (Μέρος 1ο)

δρ. Χ. Κεχαγιάς, Tue, 12/07/2011 – 23:53 — Mediasoup | http://www.mediasoup.gr/node/37029

“Δοχείον προς ανακούφισιν Γηραιάς Ηπείρου… και κάτι ψιλά»

του Χρήστου Κεχαγιά

Ανέκαθεν το σώμα της Γηραιάς Ηπείρου αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα σκολίωσης, αλλά και γενικής ισορροπίας: έγερνε – πώς να το πούμε –  σαν να είχε σκολίωση προς το στενό του Γιβραλτάρ, εκεί κάτω στις Ηράκλειες στήλες, που η Ισπανία ακουμπά το σαγόνι της στην αφρικανική ήπειρο, σαν να κουράστηκε να παρακολουθεί πολλές ώρες τηλεόραση στην οθόνη πέραν του Ατλαντικού. Το σώμα της Ευρώπης ήταν λες και φορτωνόταν στο σβέρκο τούς πάγους της Αρκτικής και ό,τι απέμενε από το βαρύ χιόνι πάνω στα φύλλα των δέντρων της Σκανδιναβίας, με μια Ρωσία να στριμώχνει πάντα φιλικά τις μαλακές παρειές της Βαλτικής και την Μ. Βρετανία (που κατά λάθος – σαν off-shore εταιρεία των ΗΠΑ- βρέθηκε σε αυτή την ήπειρο) να σφυρίζει αδιάφορα, γυρνώντας με τσαχπινιά τα νώτα της στο Νέο Κόσμο…

Η μεσογειακή λεκάνη προσπαθούσε εδώ και περίπου μιάμιση χιλιετία να σταθεί πάνω στη vogue-ντελικάτη μπότα της Ιταλίας. Τα κατάφερε περίφημα, αν και χωλή, από τη στιγμή που μετέφερε στο ιταλικό γόνατο την νέα πρωτεύουσα του καθολικού χριστιανισμού, που δυνάμωσε το μηρό της με την βαριά εκβιομηχάνιση του ιταλικού βορά, επιδιδόμενη μάλιστα σε ποδοσφαιρικά κόλπα με την πάλαι ποτέ ισχυροτάτη cosa nostra της Κάτω Ιταλίας. Η Ευρώπη όμως φάνηκε να κουράζεται να είναι χωλή, οι παραδοσιακοί της σύνδεσμοι χαλάρωσαν και τα διαστρέμματα διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο, ώσπου μια μέρα του 21ου αιώνα, μη έχοντας άλλη δύναμη να αποικίσει, να κυριεύσει, να καθυποτάξει άλλες χώρες του Τρίτου Κόσμου, αποφάσισε να καθίσει – πώς το λένε τέτοια ώρα – σε βαθύ, πολύ βαθύ κάθισμα. Δείτε όμως τώρα τί γίνεται:

Από το απίστευτα βαθύ κάθισμα, η νέα γεωγραφία της Ευρώπης έχει πλέον γεωμετρικό σχήμα αναποδογυρισμένου κώνου, με το πλατύ στόμιό του να βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο και την περίμετρο να πατά με το ένα πόδι στη Γερμανία και το άλλο στη Γαλλία. Η άλλη, η αιχμηρή του άκρη περιλαμβάνει μια χαλαρή συνομοσπονδία χοίρων-χωρών του ευρωπαϊκού νότου και απολήγει – εδώ σας θέλω – στο «ιερόν οστούν» της Ελλάδας. Όχι, όχι δεν πρόκειται περί κάποιας τιμίας κάρας, ενός ασκητή, αγίου ή προφήτη που έζησε εδώ και καθαγιάστηκαν τα οστά του. Πρόκειται για την απόληξη της 5ης (βαλκανικής) οσφυϊκής Μοίρας, της σπονδυλικής στήλης της γηραιάς Ηπείρου.

Κι επειδή ομιλούμε περί κυρίας γηραιοτάτης, η οποία υπέφερε από χρόνια σκολίωση και επειδή, δεν κάνει τώρα να εγκαταλείψει τούτον τον μάταιο κόσμο από πέσιμο, το έφερε αυτή η περίεργη 5η Μοίρα να πάει… και να σταθεί όπου βρήκε μαλακό έδαφος για να ..ανακουφιστεί από την σπαστική κολίτιδα του μη καλού συντονισμού των εσωτερικών της οργάνων. Στηρίχθηκε πάνω στο ελληνικό χωράφι, που το είχε ξεχάσει σαν στέρφα γη που ήταν τόσα χρόνια, εκεί ακριβώς, που στα χρόνια του μεσοπολέμου, ήθελε να εγκαινιάσει το περίφημον «Ξενοδοχείον της Ευρώπης».

Αλλά καθώς τα χρόνια πέρασαν, οι ‘ξένοι’ Έλληνες έφυγαν για την Εσπερία και έμεινε στην ίδια -επιδοτούμενη να είναι- στέρφα γη της Ευρώπης, το …δοχείον. Δοχείον προς ανακούφισιν Γηραιάς Ηπείρου, μη δυναμένης να σωριαστεί δηλαδή επί του εδάφους, λόγω ..εξάρθρωσης ισχίου, που την έπαθε –λέει η ιατρική γνωμάτευσις- ολίγον μετά την τέλεση της Ολυμπιάδος του Σωτηρίου Έτους 2004, με κάποιες υπογραφές και κάτι ψιλά…

Και τότε – ω του θαύματος – αυτό το «δοχείον νυκτός», εκείνο το παλαιό αχρείαστο σκεύος προς εξυπηρέτησιν των ακάλεστων νυκτερινών επισκέψεων της μητρός φύσης, το ευγενέστατο παιδικό “γκιο-γκιο” της οθωμανικής αυτοκρατορίας, το «καθίκιον” δηλαδή, έγινε ταυτόχρονα και το “the old lady’s pot” της Γηραιάς μας σκολιάς Ευρώπης. Πού είναι το θαύμα; στο ότι η οστεοπόρωση και η σκολίωση της γριάς εξαφανίστηκαν, αν και έμειναν τα μακριά απισχνασμένα της νύχια γαντζωμένα στα πλευρά του Αιγαιακού Αρχιπελάγους.

Η φλεγματική γραία, εισπνέοντας μετά πρωτογνώρου βουλιμίας τον αέρα των Κυκλάδων, αναθάρρησε, καθώς οι πνεύμονές της θεραπεύτηκαν, η πίεσή της εξαφανίστηκε όταν μύρισε μερικές χιλιάδες τόνους αναξιοποίητου ορυκτού πλούτου, ενώ και η πελιδνότητα της επιδερμίδας της θεραπεύτηκε κι αυτή μεμιάς, όταν κατάλαβε, ότι θα μπορούσε πια, τείνοντας απρόθυμα το 5ο εικονικό απόθεμα πινακίου φακής να εδράσει τα σταφιδιασμένα της νώτα μόνιμα, και πάνω σε αυτόν, τον πανάρχαιας ιερότητας, βράχο της Ακρόπολης. Τί ανακούφιση!

Πώς δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα, όταν έτρεχε εκεί στις Βερσαλλίες  να θεραπεύει την υποχονδρίασή της ή όταν έσπευδε άρον-άρον να επισκεφθεί τον υπερατλαντικό της ψυχαναλυτή, για να την θεραπεύσει – λέει – από την χρόνια αφωνία απέναντι στο ΝΑΤΟ, την ψευδοκύηση μιας νέας θεσμικής Ευρώπης του Πολιτισμού και του Πνεύματος, τις σεξουαλικές ανωμαλίες και διαταραχές μπροστά στους Νέους ιδίως στο δικαίωμα στην Εργασία, την διπλωπία στην εξεύρεση προφανών λύσεων στην Υγεία, την αμνησία της Ιστορικής καταγωγής της και ιδίως εκείνη την – πώς την είπαν οι γιατροί… α ναι… Υστερική Απώλεια Συνείδησης;

Εκείνη την απώλεια που επί δυο αιώνες τώρα προσπαθούσε να θεραπεύσει με αντικαταθλιπτικά, θεώρησε αυθαίρετα και αδίστακτα ότι μπορεί να εξαφανίσει άπαξ δια παντός, με την εξαγορά της Ελληνικής επικράτειας και την εγκαθίδρυση νεο-προμηθεϊκής μορφής Βίας και Κράτους, ως αντιστάθμισμα των μεταμνημονιακών πινακίων φακής; Μήπως κάποιος πρέπει να ειδοποιήσει την Γηραιά κυρία ότι ίσως, σε αυτό το κομμάτι γης που σηκώνει την αθεράπευτη παχυσαρκία και το ναρκισσισμό του νεοδυτικού προτύπου Δουλείας και Πενίας, μήπως λέω, γίνει σε λίγο καιρό το Καθαρτήριο της Ευρώπης; [συνεχίζεται]

Ο Χρήστος Κεχαγιάς είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου (Πηγή φωτογραφίας: keywordpicture)