Ο Βόλος κι από πάνω του το Πήλιο να κουτσομπολεύει. Παράνομοι έρωτες εκεί που τελειώνει το κύμα, επίσημοι μύθοι ανάμεσα στα φώτα. Επάνω στις πλαγιές, κάποιοι είδαν δυο πλάσματα να ξιφομαχούν, άλλοι ψάχνουν για μαγικά σαντάλια, χρυσά μήλα, κανένα χαμένο κουπί από την Αργώ. Όμως, όσο τσίπουρο κι αν έχει πιει κανείς, ό,τι κι αν κάνει, το Πήλιο στέκει εκεί και περιμένει τον επισκέπτη να το ξαναδεί. Και οι τουρίστες ανεκτοί, αλλά ας δοκιμάσει ο επισκέπτης την επόμενη φορά να χαθεί στο δάσος με τις καστανιές, στα πλατάνια και τα έλατα. Εξαίσιες μυρωδιές, αλλόκοτοι άνεμοι, κρύα τρεχούμενα νερά και το τοπίο κάθε λίγα μέτρα να αλλάζει.

Ναι, ξέρω, καλός ο πολιτισμός και ο δυτικός μας τρόπος, αλλά κάπως ..ρηχός κι ανέραστος. (Η φωτογραφία ευγενικό δάνειο από την εξαιρετική δουλειά του  http://www.konstantinostheodoropoulos.com/)