Τα τοτέμ του βάλτου (κραυγάζουν: ψηφίστε μας)

δρ. Χ. Κεχαγιάς, 24/1/2015 —TheCitizen | http://thecitizen.gr/ta-totem-tou-valtou-kravgazoun-psifiste-mas/

Έχουμε λησμονήσει ότι η ουσία και η αληθινή φύση της Δημοκρατίας δεν είναι η πιστή τήρηση των μνημονίων, ούτε η διατήρηση της καλής όρεξης της τρόικα, αλλά ένα σύνολο τρόπων που αποσκοπούν στο να κυβερνούμε την πολιτεία μας για να είναι ελεύθερη και να παράγει πολίτες που να ζουν τη ζωή τους όπως οι ίδιοι έχουν επιλέξει. Αυτό θα πει να ορίζουν τη μοίρα τους, να έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Η Δημοκρατία, δεν δόθηκε ως δώρο από κάποιον αρχαίο γραφειοκράτη, κάποιον φιλάνθρωπο καπιταλιστή, μόνιμο κάτοικο Βρυξελλών, αλλά Δημιουργήθηκε!! Χρειάστηκε πολλούς αγώνες, επαναστάσεις κανονικές, για να κατακτηθούν όσα θεωρούμε εμείς οι θεωρητικοί ως αυτονόητα και «φυσικά» σε μία ευνομούμενη πολιτεία, που δεν είναι αναγκαίο να βιαστεί να μετασχηματιστεί σε κράτος παλαιο-βαυαρικού τύπου και να συγκυβερνήσει γρήγορα με τη Βία. Η γένεση της δημοκρατίας, αυτού του μοναδικού τύπου πολιτεύματος που ξεπήδησε από το νου των ανθρώπων που βίωναν την αδικία, εδώ σε αυτό το κομμάτι της Αττικής, στηρίχθηκε πάνω σε δύο βάσεις: την «αμφισβήτηση» των υπαρχόντων θεσμών εξουσίας, που συνήθως μεταβιβάζονταν κληρονομικώ δικαιώματι (μαζί με μια σειρά καταστατικών νόμων) και την «διερώτηση» σχετικά με την ίδια τη ζωή, το πώς αξίζει να ζει κανείς, πώς να εκπαιδεύεται, τί να προτάσσει στη ζωή του κλπ.

Αντίθετα, σήμερα είναι πάγκοινο μυστικό ότι η δημοκρατία εδώ και πολλές δεκαετίες είναι δεμένη πισθάγκωνα σε ένα κελί, βαθιά θαμμένη κάτω από την Ακρόπολη. Την συντηρούν εκατομμύρια ψηφοφόροι, μια φορά στα 2,5 χρόνια. Και την ταΐζουν δηλητήριο, επειδή τους έχουν διδάξει στο σχολείο ότι «η πολλή Δημοκρατία βλάπτει» και άλλα τέτοια αστικά παραμύθια. Τα κάγκελα τα επιμελούνται εδώ και πάνω από έναν αιώνα κάποιοι απίθανοι σιδηρουργοί, που με τις παρατάξεις τους σφυρηλατούν δήθεν τα πολιτικά ήθη. Στην πραγματικότητα είναι εκεί για να πετυχαίνουν όλο και πιο ισχυρά κράματα και να κρατούν τη δημοκρατία κι εμάς μαζί σιδηροδέσμιους και ανίσχυρους…

Ελέω της περιλάλητης ανάπτυξης, βρισκόμαστε ακόμη μέσα στο βάλτο, που μας τον είπαν «μνημόνιο», «μηχανισμό στήριξης», «τρόικα» και περιμένουμε να περάσει ο καιρός, να αποξηρανθεί, να γίνει στέρφα γη, που τότε ΔΕΝ θα μας ανήκει, με τα σώματά μας (φυσικά) υποθηκευμένα σε κάποιον υπερβατικό δυνάστη. Έμπηξαν στη γη μας ένα κομμάτι ξύλο χωρίς ρίζες και μας ζήτησαν να το αγοράσουμε πολύ ακριβά, γιατί κάποια μέρα θα γίνει –κατά πως λένε- θεός και θα μας διαφεντεύει. Μέχρι τότε πρέπει να το ποτίζουμε και να το φροντίζουμε και να δείχνουμε ζηλευτή επιμέλεια σαν να ήταν θεόσταλτο ξόανο που θα γίνει κάποτε το «νέο τοτέμ». Και τότε: …α, καλά, χαμός θα γίνει τότε! Θα έχουμε αναστήσει ένα «δικό μας θεό», που θα κάνει και θαύματα και θα ιδρύσει και θρησκείες και θα τον ακολουθούν χιλιάδες πιστοί, κωθώνια, εμείς οι ίδιοι. Ε.. αυτόν τον θεό λέμε να τον λατρέψουμε, μαζί με τα ευρώ του!!

Είναι ωραίος ο βάλτος που ζούμε. Πεθαίνουν δίπλα μας οι άνθρωποι καθημερινά σ’ αυτόν, γιατί δεν έχουν φαγητό ή γιατί τρώνε από τους κάδους απορριμμάτων. Κι αν αρρωσταίνουν και δεν έχουν χρήματα, δεν χρειάζεται να πάνε στο νοσοκομείο, γιατί τα νοσοκομεία έχουν ως αποστολή να φροντίζουν τους λίγους που έχουν χρήματα. Κι αυτό, διότι έχουν, αυτοί κι εμείς, αναθέσει την «εκπροσώπησή μας» σε κάποιους ειδικούς, επαΐοντες κηπουρούς του βάλτου. Που, καθώς έμαθαν να καλοταΐζονται από αυτούς που δυναστεύουν, βάλθηκαν να γίνουν με το έτσι θέλω, μόνιμοι εκπρόσωποί μας σε κάποιες νεφελώδεις.. αγορές και να διαχειρίζονται τα μυστικά μας. Και του βάλτου.

Και ισχυρίζονται ότι έχουν μάθει πολύ καλά αυτή τη δουλειά (της εκπροσώπησης λαών με το ζόρι) και ότι …αχ! τί αμαρτία και κρίμα και όνειδος να τους ζητούμε να ελεγχθούν και να ανακληθούν τώρα που ήταν έτοιμοι να μας δείξουν το ..φως στον ορίζοντα. Φως πυγολαμπίδας βέβαια, που το παρουσιάζουν πότε για εκατομμύρια φωτόνια προερχόμενα από τον ήλιο των αγορών, πότε για ανέσπερο φως που θα μας δείξει το δρόμο της προόδου και της (θολής τους) ελπίδας. Μας παρακαλούν να τους αφήσουμε λίγο παραπάνω να παίξουν με τις τύχες και τα μυαλά μας. Μας μιλούν περί μη ύπαρξης διάκρισης μεταξύ της καρέκλας και του ..πωπού τους. Μας κατηγορούν για αχαριστία απέναντι στο έργο τους να αποδείξουν την ύπαρξη του Άη Βασίλη την επόμενη πρωτοχρονιά, που θα ανοίξει το σακούλι του και θα μας μοιράσει τα κλεμμένα (από την τσέπη μας) χαρτονομίσματα. Και σε λίγο καιρό… λίιιγο έμενε να μας πείσουν ότι θα κατοχύρωναν επιτέλους τις απολαύσεις μας, αυτοί, ως Εγγυητές ενός Κράτους-πατέρα, που νοικιάζει τις πνοές μας, για λίγα δανεικά ευρώ, χάρισμα στα αφεντικά τους.

Μας μιλούν για δημοκρατία «δυτικού τύπου», «ανοικτή», «συμμετοχική» (άκουσον-άκουσον!!) σαν να πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο και εξωτικό φρούτο που δεν μπορεί να εφαρμοστεί ποτέ ως έχει, δηλαδή σύμφωνα με την αληθινή της φύση ως πολίτευμα και ως συνεχής πορεία. Κατ’ ουσίαν πρόκειται απλά για εξακολουθητικές απόπειρες φενακισμού της δυνατότητας του δήμου, ως πολιτικής οντότητας, ως του υποκειμένου της εξουσίας που αφορά το ίδιο. Είναι η φκιασιδωμένη Ο λ ι γ α ρ χ ί α που αλλάζει εδώ και τόσες δεκαετίες προσωπείο και προσποιείται τη δημοκρατία. Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας τόσο λίγοι δεν κατείχαν τόσο πλούτο εις βάρος των πολλών.

Είναι η νέα (πολυπολική) Φ ε ο υ δ α ρ χ ί α υπερ-τραπεζικού τύπου, που εγκαθιδρύει κυβερνήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν το λαό σαν μυρμήγκι σαν την πιο χυδαία ασημαντότητα! Είναι οι νέοι φεουδάρχες που διψούν για βία και εκφασισμό της κοινωνίας, είναι αυτοί που σου κουνάνε το δάκτυλο με διδακτισμό υπαστυνόμου β’ της δικτατορίας. Είναι η φεουδαρχία που σαν τη Χάρυβδη ρουφά όχι μόνον υλικούς πόρους, αλλά και κάθε ικμάδα ζωογόνας σκέψης, δημιουργικής έκφρασης, πνευματικής ανάσας για το αύριο.

Νεομεσαιωνικού τύπου είναι οι φεουδάρχες που γνωρίζουν το «καλό» μας, πριν από μας και το επιβάλλουν δια της ωμής βίας. Τους γνωρίζετε πλέον, καθώς προκρίνουν μια αποχαυνωμένη στάση πολιτικής απάθειας, αφού μόνον εκείνοι εγγυώνται το μέλλον του τόπου σαν Νεομεσσίες. Κάτι αμόρφωτα τσογλάνια είναι, δίχως τσίπα και αξιοπρέπεια, που έχουν εμβαπτισθεί στον πολιτικό κυνισμό, αυτόν που δημιούργησε στοίβες πτωμάτων από πείνα και αυτοκτονίες. Που τρύπησε τις ψυχές των ανθρώπων, εμφυτεύοντας στοχευμένα την ενοχή, με το παλιό, γνωστό τρυκ της ενδοπροβολής της. Που ώθησε στον εκφασισμό και την διαμάχη ανάμεσα σε συνανθρώπους με τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες ανάγκες.

Το αγαπημένο χρώμα τους είναι το μαύρο στην επικοινωνία και το κίτρινο στην προπαγάνδα. Περιέχυσαν τα πιο υγιή τμήματα αυτού του λαού με μπόλικο δηλητήριο, καλλιέργησαν την καχυποψία στον μέγιστο βαθμό και άφησαν αχαλίνωτα τα φαντάσματα των ασφαλιτών παλαιού τύπου για εκφοβισμό, δολοπλοκία, συνομωσία, χειραγώγηση και στυγνό εκβιασμό.

Εκείνο, όμως, που ενοχλεί περισσότερο είναι η ολοκληρωτική δήωση, η ανοίκεια και δίχως τέλος καταστροφή του βιολογικού, οικονομικού και «ηθικού» πλούτου αυτής της γης. Διότι, επέτυχαν να σπείρουν την ιογενή αμορφωσιά τους και να την κάνουν κυρίαρχη ιδεολογία!! Ανακάτεψαν κάποιες λεκτικές πομφόλυγες και αερολογίες περί ανάπτυξης και υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού με δόγματα νεοφιλελεύθερα, τα οποία εκθειάζουν και καρφώνουν βίαια στις ψυχές το πρότυπο του άκρατου ατομικισμού, έτσι ώστε να συγχέουν οι άνθρωποι την ελευθερία με την εθελοδουλία, το ωραίο με το άσχημο, την ευψυχία με το φόβο.

Θα τους αναγνωρίσετε εύκολα. Μιλούν πάντοτε εξ ονόματος κάποιου άλλου. Όχι μόνον επειδή είναι τα πλέον ετερόφωτα και ετεροκαθοριζόμενα όντα, αλλά γιατί ο εντολοδόχος τους δεν είναι ο λαός. Είναι τα αφεντικά τους, που τους έχουν ορίσει να κάνουν εδώ, σε αυτή τη γη, στα κεφάλια και στις ψυχές μας, μια ..δουλίτσα. Εν ονόματι «της Ευρωπαϊκής Ένωσης», «της πορείας της χώρας», «του ευρώ», «της ανάπτυξης», «του μνημονίου»… Πόσο γελοία ανθρωπάρια! Άγουν και φέρουν έναν ολόκληρο λαό εν ονόματι κάποιου memorandum που συνέταξαν τα αφεντικά τους. Και ομνύουν στο όνομά του και δεν διστάζουν να ..συνομιλούν και με το Θεό για να νομιμοποιήσουν τον προκαλούμενο συνεχή εκμαυλισμό των ανθρώπων.

Ξέρετε κάτι; Σε αυτήν εδώ τη χώρα, που τέθηκε για πρώτη φορά η αμφισβήτηση ως κινητήριος δύναμη του νου. Που γεννήθηκε ταυτόχρονα η δημοκρατία, μαζί με το θέατρο και τη φιλοσοφία, προκειμένου οι άνθρωποι να διερωτώνται συνεχώς για το καλύτερο παρόν και μέλλον τους και την Αισθητική που τους ταιριάζει. Εδώ, που γεννήθηκε η αληθινά ανθρωπιστική παιδεία, αυτή που σε κάνει να μην είσαι πλέον γομάρι, αλλά άνθρωπος, με πνευματική ανατροφή μεγατόνων, για να εσωτερικεύεις ιδέες, πρότυπα και ιδανικά που θα αλλάξουν εσένα και τους συνανθρώπους σου μόνο προς το καλύτερο, ε, σε αυτή τη γωνιά, όπως και πουθενά αλλού στον κόσμο, δεν μας αξίζει πλέον ο Φόβος και ο Δείμος να διαφεντεύουν στα σπίτια και στις ψυχές μας, ούτε οι δήθεν «ιστορικές νομοτέλειες», ούτε οι υπερεξουσίες πρωθυπουργών, που μπερδεύουν τα ψυχοφάρμακα με το μέλλον μας. Μας αξίζει να βιώσουμε ξανά το μεγαλείο της ελευθερίας, της πολιτικής ισότητας και των πολιτικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, όχι απλώς τυπικά, αλλά γιατί Εμείς οι πολίτες είμαστε «η Πόλις» του Θουκυδίδη και «η Πολιτεία» είναι η δημοκρατική κοινωνία την οποία δημιουργούμε και εντός της οποίας μάς πρέπει και θέλουμε να ζούμε.

Αν είστε ανάμεσα σε εκείνους που πιστεύουν ότι το ξόανο θα βγάλει ρίζες από το φόβο και την τρομοκρατία και θα κάνει το βάλτο ξανά γόνιμο, για να πωληθεί σε τιμή ευκαιρίας σε κάποιον μπερμπάντη ή διεθνή απατεώνα, καλώς να επιλέξετε αυτό που αξίζει σε τρομοκρατημένες ψυχές: το φόβο, που θα γεννά φόβο και μιζέρια και συρρίκνωση. Αν πάλι επιθυμείτε να ξαναγευθείτε το άρωμα της ελευθερίας της γνώμης σας, της πολιτικής γνώμης που εντός της αληθινής δημοκρατίας συνιστά ευθύνη για το πώς θα κυβερνηθούν οι άνθρωποι και ο τόπος τους, τότε δεν έχετε παρά να δηλώσετε έμπρακτα αυτή σας τη βούληση. Όχι για να στείλετε κάποιο «μήνυμα» στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αλλά για να κάνετε κάτι πιο απλό: να δώσετε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που να μας αξίζει.

Ό,τι κι αν επιλέξετε, Καλή δύναμη!!

*Ο Χρήστος Κεχαγιάς διδάσκει Επιστημολογία Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών