Πώς τα ΜΑΤ »εκπαιδεύουν» τους Αγανακτισμένους

δρ. Χ. Κεχαγιάς, Sun, 03/07/2011 – 03:15 — Mediasoup | http://www.mediasoup.gr/node/36325

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο θεσμικός ρόλος της πλατείας Συντάγματος δεν έχει καμία μα καμία σημασία: αποτελεί απλά το κέντρο της μαύρης τρύπας της Ευρώπης, της απέραντης χοάνης που ελλοχεύει στον πυθμένα του άπατου πίθου των Δαναΐδων, έτοιμη να κατασπαράξει όχι μόνο τα σεβαστά της ευρώ, αλλά και την ίδια της την ύπαρξη. Αυτή τη χοάνη αποφασίζουν κάθε τρίμηνο να την ταΐζουν, αφαιρώντας από το χάρτη της χώρας και του έθνους που αυτή εκπροσωπεί, από μερικά εδάφια, μέχρι κάποιες …ασήμαντες γι αυτήν ανθρώπινες ζωές.

Κάθε τρίμηνο, κάποιος εκπρόσωπος της πεφωτισμένης δεσποτείας, ένας διαχειριστής της κάνουλας του βαρελιού που ρέει εικονικά χρήματα, (δίχως στην πραγματικότητα να ρέει), εμφανίζεται ως καισαροπαπίσκος να οχεύει την πλατεία Συντάγματος, μέσα στο φωταγωγημένο τηλεοπτικό του άρμα, να τραβά 2-3 γερά χαστούκια στους θαμώνες της, να σιχτιρίζει με την άνεσή του τους Έλληνες και μετά να τραβάει με χάρη και ηδυπάθεια το πορφυρό μανδύα του και να επιστρέφει στο παλάτι του.

Πριν φύγει, σαν πεπειραμένος πορνοβοσκός, μας υπενθυμίζει πόσο άτακτα παιδιά είμαστε, κουνάει το πουγκί με τα χρήματα που θα παίρναμε αν του ικανοποιούσαμε όλες του τις ανωμαλίες και με την εκμαυλιστική του ηδυπάθεια ανακοινώνει τις νέες μας τιμωρίες, στις οποίες οφείλουμε να συναινέσουμε. Συνήθως, το πλήθος που είναι συγκεντρωμένο υποκάτω του, τον ακούει δήθεν προσεκτικά, γνέφοντάς του με τον τρόπο που συνηθίζουν οι γεροντότεροι στα χωριά: «έλα Επίτροπε μ’ στον τόπο σου…».
Καθώς το άρμα του καισαροπαπίσκου αναχωρεί, ο ουρανός ξαναδίνει το φυσικό γαλάζιο του στο αττικό τοπίο και ο ήλιος ξαναφαίνεται ψηλά, έως ότου στα μάρμαρα της πλατείας πέσει βαριά και σκοτεινή η σκιά κάποιου Ζέππελιν που παρακολουθεί αν οι Αθηναίοι άκουσαν προσεκτικά και αποστήθισαν τα λόγια του εκπροσώπου. Ενίοτε, ίσως να περνούν και μερικά Mirage ή λίγα F-16 σε σχηματισμό, δήθεν για άσκηση, αλλά συνήθως ο ουρανός ξανακαθαρίζει γρήγορα και ο αέρας αποκτά εκ νέου την συνηθισμένη του γεύση.

Τότε, αναλαμβάνουν οι τοπικοί ύπαρχοι και ηγεμόνες να υπογραμμίσουν τη σημασία των λόγων του καισαροπαπίσκου εκ δυτικής Ευρώπης. Λένε πράγματα φοβερά… μιλούν για πόλεμο, για ληστρικές επιδρομές, για πλιάτσικο, για αίμα. Κραδαίνουν μια ακόμη εικόνα του πουγκιού που πήραμε (αλλά δεν πήραμε) για 5η φορά και επιχειρούν με φοβέρες να πείσουν τους θαμώνες: «γι’ αυτά πολεμήσατε». Και σαν τον Δον Κιχώτη στο πανδοχείο με την ανύπαρκτη σούπα, τους πείθουν ότι πρέπει να χορτάσουν και να πληρώσουν. Και εξαγγέλλουν νέα μέτρα, πρωτάκουστα και αιμοσταγή για να πείσουν κάποιους μεταφυσικούς κρετίνους που τους λένε «αγορές», ότι οι εξ ανατολών της πλατείας εκπρόσωποι των θαμώνων αυτής είναι αποφασισμένοι να δείξουν ότι θα τα καταφέρουν στο θεάρεστο έργο τους… «και μπλα και μπλα .. και εν ονόματι του λαού… και εμείς δεν θέλομεν αλλά υποχρεούμεθα και μπλα και μπλα για το καλό σας»… ΣΙΓΗ

Γιατί οι θαμώνες, των οποίων η καρδιά χτυπά από φόβο και αγωνία κυνηγημένου ζώου σαν τρελή, ξέρουν καλά αυτές τις ανακοινώσεις. Διότι έμαθαν να τις αναγνωρίζουν δίκην συνθήματος εκείνοι οι ένστολοι που αμείβονται από τους θαμώνες για να τους προστατεύουν από τους εγκληματίες, καθώς είναι ζήτημα μερικών λεπτών της ώρας να μετατραπούν αυτοί, οι ψυχροί και ακριβοδίκαιοι ένστολοι της τάξης, σε αγριεμένους λύκους που εφορμούν με λύσσα κακιά εναντίον των επικίνδυνων αμνών, που τότε από θαμώνες ονομάζονται και «εχθροί των θεσμών» και πρέπει να εξολοθρευθούν με βαριά χημικά και -εντός ολίγου καιρού- με άλλα έξυπνα όπλα… Το τί παθαίνουν αυτοί οι ένστολοι και γίνονται λυσσαλέοι agents του Matrix κανείς δεν ξέρει.
Αλλά αυτοί γνωρίζουν ότι δεν είναι –λέει- όργανα της τάξης, αλλά «εκπαιδευτές των θαμώνων». Μάλιστα κύριοι, εκπαιδεύουν τους θαμώνες να γίνουν καλοί, διότι, λέει, ξέρουν καλά –τους το είπε και ένας μεγαλόσχημος πατρίκιος- ότι οι πολίτες είναι ως εκ της φύσης τους κακοί.

Ωστόσο, το παράδοξο είναι ότι αυτή την κακή τους φύση, οι θαμώνες την εκδηλώνουν μόνον όταν πρόκειται να ψηφιστεί δημοκρατικά κάποιο νομοσχέδιο, που το πρωτοέγραψαν άνθρωποι σοφοί εκ δυτικής Ευρώπης και το έδωσαν σαν ιερό ευαγγέλιο στους εκπροσώπους των θαμώνων με την προϋπόθεση να μην αλλαχτεί ούτε ένα σημείο στίξης και να εφαρμοστεί πάση θυσία, υπέρ αυτών, δι’ αυτών, εξ αυτών, αλλά αφ’ εαυτών, δίχως να ξεκαθαρίζουν πότε το «αυτός» είναι ο «θαμών», πότε ο «κυβερνών» και πότε το καλό των «αγορών».
Οι θαμώνες λοιπόν έχουν εκπαιδευτεί, δημοκρατικώς πειθόμενοι, να γίνονται καλοί και να δέχονται, μέχρι που να δύσει ο ήλιος, τις βουλές εκ δυτικής Ευρώπης. Τη δική τους βούληση θα την εκφράζουν δια ψήφου κάθε 3,5 έτη. Μέχρι τότε το καλό τους το γνωρίζει μόνον η Βουλή και οι Βουλευταί που –φευ της αμορφωσιάς των θαμώνων- δέχονται τα χημικά φάσκελα αυτών, δηλαδή των θαμώνων.

Και η ζωή συνεχίζεται και ο καιρός περνά, έτσι με συστηματική εκπαίδευση, σε αυτό το μέρος-τρύπα που χτυπά η καρδιά της Ευρώπης και κατ’ ευφημισμόν το λένε ακόμη «πλατεία Συντάγματος» (…)

Ο Χρήστος Κεχαγιάς είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου