Οι νεο-Ούννοι

δρ. Χ. Κεχαγιάς, 21/9/2012 —Mediasoup | http://www.mediasoup.gr/node/59853#.VYVZl_ntlHw

Ούννοι και Ρούνοι
Έτυχα σε συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας. Οι έναντι φορούσαν μαύρα, είχαν και κάτι πανό. Ανορθόγραφα. Κανείς δεν ήξερε τί πρέσβευαν εκεί. Έλεγαν κάτι για δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα. Σαν αρχαία γλώσσα, με έννοιες που κάτι μακρινό απηχούσαν, τουλάχιστον στην όψη. Αλλά δεν έμοιαζαν ακριβώς με ελληνικά… ήταν …να δεις…. σαν συνδυασμός γερμανικών Φούθαρκ και λοιπών σαξονικών. Τα γράμματα ήταν Ρούνοι.

Ακρο-βραστεροί ή ακρο-ανεψιοί
Ήταν αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, ακραίοι, τυχαίοι; Ούτε εκείνοι ξέρανε για εκείνη την ημέρα. Απλά φορούσαν μαύρα. Και το μαύρο πάει πολύ τελευταία και το φλερτάρουν μετά τις 12 όλες οι αποχρώσεις και όλα τα κόμματα. Ένας από αυτούς έβγαλε ρόπαλο στην κεφαλή της άτακτης ουράς κι έσπασε το πίσω τζάμι περαστικού αυτοκινήτου. Επήρε έναν εκτυπωτή. Έτσι απλά. Και ..επαναστατικά. Ο υποτιθέμενος αρχηγός σήκωσε τα μάτια από τα 50 μέτρα και σαν σκηνοθέτης του Ιονέσκο, σαν μέγας καλλιτέχνης τον εμάλωσε απαλά: «ε, δεν κάνουμε ό, τι θέλουμε εδώ». Αρχικά, λοιπόν, μου είχαν φανεί επαναστάτες. Μετά μπερδεύτηκα. Ήταν «καλοί» ή «κακοί»; Ακρο-βραστεροί ή ακρο-ανεψιοί; Τί θέλανε και μαζεύτηκαν εκεί στα παρατημένα μνημεία; Στο τέλος κατέληξα. Ήταν απλά ..νεο-Ούννοι.

Ούννοι που κάνουν γκντουυυνννν..
Τους βλέπεις από νωρίς το πρωί όπως ροβολούν τον κατήφορο της Κηφισίας ή της Μεσογείων. Περνούν σαν μίγμα easy riders και γιάπις ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, λες και όλοι ξέρουν ότι θα περάσουν και τους περιμένουν. Όχι, δεν καβαλάνε μόνο μηχανές. Μπορεί να οδηγούν ΙΧ υβριδικά, μοντέρνα ή σακαράκες του ’81. Μεταμορφώνονται σε οδηγούς λεωφορείων, μπορεί και σχολικών. Άλλοτε, με την ίδια πάντα βλακεία στα μάτια και εκείνο το βλέμμα του ροφού που βοσκάει στο πέλαγο, λίγο σπινταρισμένοι πρωινιάτικα από κάποιο ισοτονικό ποτό ή τη σύγκρουση της αδρεναλίνης με τη μαστούρα της νύχτας μεταμορφώνονται σε πεζούς. Α!! η αποθέωσις! Τους αναγνωρίζετε. Είναι εκείνοι που σαν να ενεργοποιήθηκε ξαφνικά το γονίδιο του τροχονόμου ή του δικαστή σηκώνουν το χέρι και πιστεύουν ότι όλοι θα σταματήσουν, διότι περνούν ..αυτοί.  Εντελώς απρόβλεπτοι. Και απαίδευτοι σαν κούτσουρα. Νεομοιραίοι, ηλίθιοι και άθλιοι μαζί παράγουν και ήχο. Έναν, συγκεκριμένο και μονότονο: όπως τα αμόνια: γκντουυυνννν!!!

Unus mundus και το Αρχέτυπο της Συλλογικής Ασυνειδησίας
Ούννοι και σμικροί Ούννοι βιάζονται πάντα. Γι’ αυτό βιά-ζουν οτιδήποτε κινείται γύρω τους. Νεοταξίτες με παιδεία κάγκουρα πιστεύουν ότι ο κόσμος πλάστηκε ειδικά γι’ αυτούς. Ναι κύριοι, τους μεγάλωσε η μανούλα τους με ένα όνειρο: ότι μια μέρα θα κυριαρχήσουν και θα κατακτήσουν πάντα τα έθνη. Και ότι τα έθνη θα τους υπηρετούν, ωσάν να είναι εκείνη η «εκλεκτή φυλή» του Θεού. Τότε θα γίνουν όλοι οι υπόλοιποι δουλάκι-α, σε μια νέα οιονεί οικουμενικότητα, υλοποιώντας το πανάρχαιο σχέδιο κάποιων μυστικών εταιρειών, δημοφιλές ήδη από την εποχή του Παράκελσου, που το ανέσυρε στην επιφάνεια ευλαβικά ο Κάρολος Γουστάβος Γιουνγκ (C.J. Yung), το Unus Mundus, (Ένας Κόσμος). Τότε, που ο καημένος αναφερόταν στα αρχέτυπα και το συλλογικό ασυνείδητο, αλλά ξέχασε να συμπεριλάβει την αιώνια απύθμενη βλακεία, που σαν γονίδιο θα έπλαθε τους Ούννους. Διότι, αυτοί, οι μισάνθρωποι πίστεψαν ότι Είναι το Αρχέτυπο της Συλλογικής Ασυνειδησίας. Κόσμος ένας, υπ’ αυτούς, mundus unus, ιδού το όραμα για τους Ούννους.

Δολό-μαντις με i-phone
Στη θηλυκή του εκδοχή, αυτή η δύσμορφη νομαδική φυλή, εμφανίζεται κατά κανόνα με ό,τι πιο χυδαίο έχει γεννήσει η φύση: το δόλο. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν εκείνα τα πλάσματα, που ακόμη και στις αρχές του 21ου αιώνα δρουν όπως τα θηλυκά του εντόμου ‘μάντις’, που αταβιστικά και αφού επιλύσουν το υπαρξιακό- αναπαραγωγικό τους πρόβλημα, επιδίδονται στο να καταβροχθίζουν αργά και βασανιστικά τους πρώην συζύγους των, έχοντας μάλιστα σύμμαχο την κείμενη εν Ελλάδι νομοθεσία. Άλλοτε πάλι, εμφανίζονται με το λευκό κολάρο της σνομπ γυναίκας manager, που έχει πρόσβαση (μέσω iphone πάντα) στη ..γνώση του σήμερα, την οποία και χειρίζεται κατά το δοκούν, καθαρά αμοραλιστικά, βλέποντας στον ορίζοντα μόνον ό,τι εξυπηρετεί στο μέγιστο τα ατομικά της συμφέροντα, στην πολύ στενή τους εκδοχή, η οποία δεν περιλαμβάνει και κανέναν άλλο, πλην ίσως ενός ή δύο μελλοντικών της θυμάτων. Γνώση και έμβια πλάσματα υπάρχουν για να χορταίνουν την ακόρεστη βουλιμία της στον ορθάνοιχτο δρόμο προς την εξουσία. Η εξωτερική της εμφάνιση είναι για να παραπλανά: είναι επαρκώς φκιασιδωμένη, Το βράδυ σε κάνει βεζίρη και το πρωί ρεζίλι. Μοιάζει με κούκλα- κουτσούνι την έλεγαν στη Θράκη. Μόνο που το καλοκαίρι με τις ζέστες δεν αντέχει και πετά τη μάσκα. Συνήθως κάθε Ιούνη…

Ανάγωγο λούνι
Οι αρσενικοί Ούννοι δεν τρώνε ποτέ με μαχαίρι, αλλά πάντα με πηρ-ούνι. Ενίοτε και με τα χέρια. Είναι γενικώς ανάγωγοι και χοντροκομμένοι. Δεν θα βρεις σε αυτούς ίχνος ευγένειας. Περιμένουν την ώρα του φαγητού, για να καταβροχθίσουν, μέσα σε δύο λεπτά, οτιδήποτε βρεθεί εμπρός τους σαν πελεκάνοι, πάντοτε μονήρεις και κακότροποι, κάνοντας τόση φασαρία, ώστε να πείθουν ότι βρίσκονται σε αυτό τον κόσμο μόνο για να ενοχλούν. Την ώρα του φαγητού είναι σαν τους σκύλους: δεν θέλουν κανείς να τους ενοχλεί στην απύθμενη ηδονή που νιώθουν μπροστά στη λεία. Μετά το φαγητό, μετατρέπονται σε καρχαρίες: μισοκλείνουν τα μάτια και αναπαύονται στον πυθμένα του χώρου τους, ακίνητοι, μέχρι να χωνέψουν. Γενικώς αδαείς και ταυτόχρονα πολύξεροι και κομπλεξικοί δεν χάνουν ευκαιρία να θολώσουν οποιαδήποτε καθαρότητα ή ακόμη και αγάπη και φιλότητα υπάρχει στο περιβάλλον τους. Όχι, όχι, δεν ομοιάζουν με χοίρο, με γουρούνι (το συμπαθές θηλαστικό το βλέπουν μόνο σαν μια θεόρατη μισοψημένη μπριζόλα, που ακόμη δεν ήρθε στο πιάτο τους), αλλά χαρακτηρίζονται από αυτό που λέγανε στη Θεσσαλία: το ανακάτεμα, τη θολούρα, το λούνι!

Λίγο πριν το τρίτο κουδούνι
Οι Ούννοι γνωρίζουν ότι οι νεότουρκοι δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν και να υποδουλώσουν τελικώς το Γιουνανιστάν. Διότι το πέτυχαν μια χαρά οι ίδιοι οι Ούννοι. Το κρατίδιο- αποικία των Ούννων θα είναι γεγονός σε πολύ λίγα χρόνια. Σχεδιάστηκε και σμιλεύτηκε εδώ και δεκαετίες από ανθρώπους εντός και εκτός συνόρων. Ναι, και εντός. Μεθοδεύθηκε σιωπηλά και σύννομα και ενίοτε θεσμοθετήθηκε. Σήμερα, αποτελεί πλέον θέσφατο. Όλες οι πολιτικές, όλοι οι οικονομικοί και οι υποτιθέμενοι αναπτυξιακοί σχεδιασμοί των τελευταίων δεκαετιών οδήγησαν σε αυτό εδώ το τέρας. Η τελική υπογραφή του τέρατος αυτού μπήκε όμως από τους περισσότερους μεγαλόσχημους και μικρόσχημους ηγέτες και υπουργούς ιδιαιτέρως στο χώρο της Παιδείας και του Πολιτισμού. Ο εκμαυλισμός της εξουσίας, όπως αυτός εμφανίζεται ΣΕ ΟΛΑ τα επίπεδα της ζωής του Ελλαδικού χώρου, προκλήθηκε επειδή η εξουσία αφέθηκε όλα αυτά τα χρόνια στα χέρια αφρόνων Ούννων του χειρίστου είδους. Αυτοί αναρριχήθηκαν λάθρα, λαμβάνοντας θέσεις και αξιώματα, ιδίως στους τομείς της Οικονομίας, της Παιδείας και του Πολιτισμού.

Εκφασισμός. Πλην του μηδενός
Κατέστρεψαν, δήωσαν, εκμαύλισαν, ταυτίζοντας επιμελώς την ανάπτυξη με τον αμοραλισμό, την ηδονοθηρία, την κακότητα και ό,τι τους υπαγόρευε το ατομικό συμφέρον της τσέπης, του ανέραστου σεξισμού και της «ηθικής» που συνόδευε τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Πότε κοροϊδεύοντας και πότε εκφασίζοντας τον κοσμάκη, εισήλθαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη Βουλή, νομιμοποιώντας τις μικρόψυχες (επι)βουλές τους, έγιναν ρυθμιστές της κοινωνικο-πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου, νομοθέτησαν, διακυβέρνησαν, ρήμαξαν. Τα αφεντικά τους έμειναν ως εντολοδότες, ένα τηλεφώνημα μακριά από το Κοινοβούλιο και με το μπλοκ επιταγών σε κρύα χέρια στην Ελβετία, κατάλευκο, με μία υπογραφή και 6 μηδενικά, για να συμπληρωθεί με οποιονδήποτε άλλον αριθμό επιθυμεί να συντροφεύσει τα μηδενικά, τις κρύες μέρες του χειμώνα, μην κρυώσουν οι προστατευόμενοί τους, οι εν Ελλάδι νέο-Ούννοι.

Ούννος…καλός…Ουγκ!
Μην μπείτε στον κόπο να τους αναζητήσετε. Είναι παντού και είναι πλέον πάρα πολλοί. Δυστυχώς. Είναι πολύ περισσότεροι από όλους τους άλλους, τους μη-Ούννους. Μην επιχειρήσετε να τους διδάξετε ή να τους νουθετήσετε. Είναι αμόνια, όπως είπαμε, ταραμάδες και θρασύδειλοι, ούτε προοδευτικοί, ούτε συντηρητικοί. Απλώς κοπρίτες. Η Φύση δεν μπορεί ακόμη να τους αντιμετωπίσει, έτσι που μεταλλάσσονται και πολλαπλασιάζονται με αυτούς τους τρομακτικούς ρυθμούς. Ήλπιζε κι αυτή η κακομοίρα σε Θεσμούς και Νόμους της ανθρώπινης κοινωνίας, μήπως και επέλθει μια κάποια ισορροπία επί δικαίω, αλλά.. τί είναι όλα αυτά για έναν Νεο-Ούννο, παρά βούτυρο στο ψωμί του.

Προτείνω να κάτσουμε να χάσουμε
Νικούν. Μην τους κοντράρετε. Θα χάσετε. Με ή χωρίς το νόμο. Παραχωρήστε γρήγορα τη θέση τους σε αυτούς, συμπεριφερθείτε όπως εκείνοι, προσκυνείστε τους νέους εφέντες, γίνετε στην ανάγκη γενίτσαροι και κάντε κάτι χειρότερο από εκείνους, προκειμένου να σας λογαριάζουν για συμμάχους. Και προς Θεού! Μην αφήσετε να υπάρξει ούτε τόση δα αχτίδα φωτός, ούτε ελπίδα, ούτε ανθρωπιά. Διεκδικείστε τον κόσμο, τώρα. Hic et Nunc. Εδώ και τώρα! Σας παρακαλώ. Όχι, όχι! Μην σκέφτεστε το παραπέρα, το εκεί, το δίπλα, το μακριά. Μόνο το ΕΔΩ. Ξεχάστε το «χθες», το «αύριο». Ξεχάστε τη μνήμη. Ξεχάστε οτιδήποτε κάνει το «Τώρα» των Ούννων να νιώθει ότι απειλείται. Ξεχάστε τη μνήμη του χθες. Κυρίως όμως κλειδαμπαρώστε τη μνήμη του μέλλοντος. Ξεχάστε!

Από πού αγοράζει κανείς τη θυσία του;
Εκτός αν είστε διατεθειμένοι να θυσιάσετε κάτι. Ας πούμε.. το «τώρα». Και λιγάκι το «εγώ».. Ίσως και ένα δράμι φιλαυτίας, ένα κομματάκι δοκησισοφίας, ένα γραμμάριο της πρόσκαιρης ευχαρίστησης που σας προξενεί η φάτσα σας στον καθρέφτη. Μην φοβόσαστε αν κλάψετε για την ομορφιά που χάνεται. Ούτε για τον κόσμο που χάθηκε. Νεράκι είναι. Δεν θα μολύνει το φκιασίδωμα του εαυτού σας. Στη μνήμη του πνεύματος. Στη μνήμη του αυτονόητου. Είναι πολύ καλά θαμμένα και αδύνατο να αναστηθούν. Δεν κινδυνεύετε. Μη φοβάστε.

Α, κι αν θέλετε να δοκιμάσετε κάτι πολύ επικίνδυνο, χμμ… θυσιάστε «χρόνο». Λιγουλάκι. Ναι, ναι, χρόνο δικό σας, ολοδικό σας, από εκείνον που νομίζετε ότι σας έχει δοθεί «δωρεάν», για να μετατρέψετε την όψη και την καρδιά σας σε ..Κυβερνο-Ούννο.

Πώς είπατε; Δύσκολο ε; Συμφωνώ..συμφωνώ. Παρακαλώ, συγχωρήστε κι εμένα τον ανόητο, που τόλμησα να κλέψω λιγάκι από τον πολύτιμο χρόνο σας, για να προτείνω κάτι παντελώς άχρηστο.

Ο Χρήστος Κεχαγιάς είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου